Voor ik ga beginnen wil ik even zeggen dat dit een heftig verhaal is om te lezen. Als je persoonlijke ervaringen hiermee hebt bijvoorbeeld via familie of vrienden raad ik niet aan om verder te lezen.

Dit is een waargebeurd verhaal over de Tweede Wereldoorlog waarin Selma de schrijfster van dit boek haar eigen verhaal vertelt.

Selma groeide op in Amsterdam in een gezin van vier kinderen. Dat ze joods was wist ze ergens wel maar dat was nooit een probleem geweest in het dagelijks leven.

Dit veranderd als Duitsland Nederland binnen komt vallen en ze voor het eerst de Duitse soldaten hoort. Ze is dan zeventien jaar en vanaf dat moment zal haar leven ingrijpend veranderen, zeker als de verantwoordelijkheid van de veiligheid van haar moeder en zusje bij haar komt te liggen. Haar vader is dan al weggevoerd.

Nadat Selma een onderduikplek voor haar moeder en zusje heeft gevonden raakt ze steeds meer betrokken bij het verzet en krijgt ze een nieuwe naam Margareta van der Kuit oftewel Marga. Dankzij deze naam is ze in staat om gevaarlijk verzetswerk te doen en ontsnapt ze meerdere keren aan de nazi’s zonder dat haar ware identiteit naar boven komt.

Uiteindelijk wordt ze verraden en overleefd ze ternauwernood Ravensbruck een speciaal vrouwenkamp in Polen waar ze in 1945 werd gered door de geallieerden en ze niet lang daarna naar Londen verhuisde om herenigd te worden met haar broers. Ze bouwen een nieuw leven op maar de pijn om de moord op hun ouders en zusje gaat daardoor niet weg.

Informatie over Selma van de Perre

Selma groeide op in een warm joods liberaal gezin. Haar vader was toneel speler en verdiende wisselend en haar moeder zorgde voor het gezin. Ze gingen niet naar de Joodse synagoge dus het geloof speelde geen grote rol binnen het gezin.

Na de Tweede Wereldoorlog verhuisde ze naar Londen waar ze haar latere echtgenoot Hugo van den Perre ontmoette die daar werkte als journalist. Ze trouwden en kregen een zoon. Toen Hugo in 1979 onverwacht overleed bleef Selma in Londen wonen. Inmiddels is ze Britse staatsburger.

Sinds 1995 komt Selma ieder jaar terug naar Ravensbruck om met Duitse en Nederlandse studenten te praten over de oorlog.

Mijn persoonlijke mening

Ik heb deze recensie in meerdere delen geschreven omdat ik het heel moeilijk vond om de juiste woorden te vinden. Of dit gelukt is laat ik aan jou als lezer over.

Toen ik Selma hoorde praten bij De Wereld Draait Door kreeg ik al kippenvel maar dat was nog niks vergeleken met de kippenvel toen ik het boek begon te lezen. Ik kreeg voornamelijk kippenvel bij het lezen over haar werk bij het verzet de risico’s die ze genomen moet hebben en over feitelijke doden aantallen in de concentratie kampen.

Ze vertelde ook in interviews dat ze zichzelf nooit heeft toe kunnen zetten om naar de plekken te gaan waar haar ouders en zusje om het leven kwamen. En dat kan ik heel goed begrijpen.

Ik vindt het heel moedig dat ze dit opgeschreven heeft en ik kan het zeker aanraden om het te lezen.

Ben je geïnteresseerd in oorlogsverhalen? Lees dan hier verder!