Emma is een vrolijk meisje uit een leuk gezin. Ze heeft twee zussen en ze hockeyt ontzettend graag. Ze kan goed leren en heeft leuke vriendinnen op school. Maar Emma is ook onzeker. Vooral over een specifiek ding. Namelijk haar gewicht.

Voordat ik verder ga wil ik even zeggen dat dit een heftig boek is over de eetstoornis Anorexia. Mocht je hier zelf mee worstelen raad ik niet aan om verder te lezen.

In het begin lijkt het lijnen nog onschuldig. Maar al snel moet Emma opgenomen worden in het ziekenhuis. Ze blijkt een eetstoornis te hebben en moet behandeld worden onder dwang.

Dit nieuws is natuurlijk een donderslag bij een heldere hemel. Iedereen in Emma’s omgeving maakt zich zorgen. Maar bij haarzelf lijkt de ernst van de situatie niet echt binnen te komen.

De therapieën en de onderzoeken werken in het begin dan ook averechts. Emma begrijpt niet waarom ze aan moet komen.  Ze leert zelfs nog meer trucjes om af te vallen van de andere cliënten.

Gelukkig gaat het na een poos beter met Emma en lijkt het eten niet meer zo’n gevecht te zijn. Ze wordt genezen verklaard door de artsen. Om dat te vieren mag ze nieuwe kleren uitzoeken en gaat ze mee op vakantie.

Zal het Emma lukken om gezond te blijven? Of blijft de stem van de eetstoornis aanwezig?

Informatie over Joshua Zwaan

Joshua Zwaan werd in 1963 geboren in Nieuw Zeeland. Haar ouders waren Nederlandse immigranten en ze verhuisden terug naar Nederland toen ze drie jaar oud was.

Na ze de studies Andragogiek en Sociaal Pedagogiek had gedaan werkte ze jarenlang in de jeugdhulpverlening samen met drugsverslaafden. Na een tijdje hier te hebben gewerkt ging ze trainingen geven in communicatie en leiderschap.

Schrijven was altijd al een rode in Joshuas leven. Zo bleek ze veel projectplannen te schrijven tijdens haar coaching periode en beleidsplannen. Ook bepaalde situaties in de jeugdhulp beschreef ze.

Desondanks besloot Joshua pas na haar veertigste serieus werk te maken van het schrijven. Emma wil leven is de eerste non fictie roman die ze geschreven heeft. Ze voerde hiervoor gesprekken met de ouders behandelaars en vrienden van Emma. En daarnaast bekeek ze de documentaire.

Mijn persoonlijke mening

Ik luisterde een tijdje geleden naar dit boek op Storytel. Zelf had ik de documentaire nooit echt gezien. Maar ik wist wel waar het over ging dus het was niet zo dat ik er volledig onbekend mee was.

Ik vond het moeilijk om naar dit boek te luisteren. Je las of beter gezegd hoorde de pijn waar Emma en iedereen om haar heen in zat. Vooral het feit dat zijzelf in het begin de situatie niet echt geloofde.

Nu wil ik natuurlijk niet oordelen over Emma of iemand anders met een eetstoornis. Het is denk ik niet echt te begrijpen als je het zelf nooit hebt gehad. Dat maakt de ziekte ook zo moeilijk om te behandelen denk ik. In het boek zag je dat ook terug dat Emma zich pas heel laat begrepen voelde.

Het heeft ook echt wel mijn ogen geopend dat we nog veel moeten doen aan de geestelijke gezondheidszorg. Want het feit dat Emma pas rond haar achttiende, terwijl ze al vijf jaar met de ziekte rondliep, een geschikte behandeling voor zichzelf vond was naar mijn mening toch wel heel erg.

Als jij ook op zoek bent een boek die meer over deze eetstoornis vertelt kan ik dit boek zeker aanraden!

Ben je geïnteresseerd in non fictie verhalen? Lees dan hier verder!