Het verhaal waar ik jullie over wil vertellen is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het is een indrukwekkend verhaal over het leven van een joodse man genaamd Lale in het concentratiekamp Auswitch.

Ik kan me voorstellen dat je dit een heftig onderwerp vindt. Als je het niet prettig vindt om hierover te lezen raad ik dit boek niet aan. Anders geeft het wel een goed beeld van wat veel Joden in die tijd doormaakten.

Lale is 26 wanneer hij op vrijwillige deportatie naar Auschwitz in Polen wordt gebracht. Hij doet dit zodat de rest van zijn familie veilig zou zijn.

In de trein of beter gezegd veewagens wordt hij bespot door een paar medereizigers. Andere gevangenen zoek juist steun bij  hem vanwege zijn rust en zelfvertrouwen. En vanwege zijn talenkennis.

Die talenkennis komt Lale binnen het kamp goed van pas. Hij wordt namelijk al snel bevorderd tot tatoeëerder van het kamp. Dit houdt in dat hij alle nieuwkomers van een nummer moet voorzien. Het was gebruikelijk in de concentratiekampen om gevangenen eerst een periode aan het werk te zetten.

Toch gebeurden er in deze vreselijke omstandigheden ook mooie dingen. Lale ontmoet  tijdens zijn werk een joodse vrouw genaamd  Gitta. Hij is erg onder de indruk van haar en krijgt haar niet meer uit zijn hoofd. Als hij contact met haar zoek blijkt het gevoedwederzijds. enn ze krijgen een relatie met elkaar.

Het lijkt bijna verkeerd af te lopen. Ze worden door de Nazi’s uit elkaar gehaals en raken elkaar zo tegen het einde van de oorlog kwijt.  Ze laten zich niet uit het veld slaan en gaan ze op zoek naar elkaar. Gelukkig vinden elkaar terug aan het einde van de oorlog in Slowakije. Vanaf dat moment laten ze elkaar niet meer los.

Niet lang na de oorlog trouwen ze om vervolgens te verhuizen naar Sydney. Daar kregen ze hun zoon en worden ze eindelijk gelukkig.

Informatie over Heather Morris

Heather groeide op in klein plaatsje in Nieuw Zeeland. Ze groeide hier op met een groot gedeelte van haar familie. Na de middelbare school verhuisde ze naar Melbourn in Australie. Dit deed ze naar eigen zeggen om van het kleine dorpje te ontsnappen.

In Australie ontmoette ze een jongen genaamd Steve. Ze werden verliefd en trouwden met elkaar. Nadat ze drie kinderen had grootgebracht ging Heather als Social Worker werken. Totdat ze eindelijk haar schrijversdroom waar ging maken.

Ze begon met cursussen en workshops te volgen in zowel Australie als Amerika. Hier heeft ze veel van geleerd.

In die tijd  ontmoette ze een man genaamd Lale Sokolow die pas na de dood van zijn vrouw Gitta hun uitzonderlijk verhaal durfde te delen. Lale en Gitta zijn nu herenigd met elkaar.

Mijn persoonlijke mening

Ik kocht dit boek toen mijn ouders in China waren. De voorkant en de achterflap sprak me namelijk erg aan.

Toen ik de eerste bladzijde omsloeg voelde ik al meteen de indrukwekkendheid van het boek afstralen. Dit vond ik heel knap van de schrijfster. Maar het zorgde er ook wel voor dat ik het soms even weg moest leggen. Om even mijn gedachtes op een rijtje te zetten.

Die indrukwekkendheid zorgde ervoor dat ik lang gewacht heb met schrijven. Ik had het boek zelf namelijk binnen een week uit. Dat is voor mijn doen relatief lang maar ik moest de informatie soms even laten bezinken.

Net als bij het boek Mijn naam is Selma vond ik het lastig om de juiste woorden te vinden. Woorden schieten vaak ook te kort bij dit soort verhalen.

Ik vond dit boek het meest ontroerende liefdesverhaal wat ik ooit gelezen heb. Het is zeker het lezen waard.

Ben je geïnteresseerd in oorlogsverhalen? Lees dan hier verder!